Twee seksen, twee verschijningsvormen binnen een soort, en soms zelfs meer (?). Is er een evolutionaire bestaansgrond voor dit ingewikkelde proces? Waarom vermenigvuldiging van levensvormen door vereniging van twee kiemcellen waaruit nieuwe, verschillende individuen ontstaan? Waarom niet eenvoudig klonen, gewoon een kopie, als een ‘ontwerp’ succesvol gebleken is? Veel efficiënter toch, laten veel planten- en diersoorten zien? Trouwens, waarom verschillende kiemcellen, een ‘zij-cel’ en een ‘hij-cel’, resulterend in zij– en hij-individuen met soms zeer verschillende karakteristieken?
Evolutionaire logica houdt ons voor dat het in het belang moet zijn van elk der beide seksen, dat de combinatie van hun eigenschappen een nieuw individu oplevert, dat op zijn/haar beurt weer succesvol is in de wedijver om het bestaan. Maar welke combinatie; wie is een ‘geschikte’ partner? Bij deze seksuele selectie gaat het om wedijver tussen leden van de eigen sekse en om het verleidend overtuigen van de andere sekse, alsmede de ambivalente relatie tussen ouders en nakomelingschap. De strategieën die hierbij zijn ontwikkeld leveren soms bizarre resultaten op. Vaak zijn ze ook strijdig met elkaar: het seksuele conflict. De dilemma’s worden zichtbaar in het “socio-seksuele theater”, de vele verschijningsvormen van sociale organisatievormen met zowel competitieve als coöperatieve relaties.
