De oude Grieken, steeds weer anders

In de achttiende eeuw ontdekten de West-Europeanen het oude Grieken­land. Niet de Romeinen, maar de Grieken golden voortaan als hét voorbeeld voor iedereen die beschaafd wilde zijn. En omdat het idee van beschaving evolueerde, veranderden ook de eigenschappen die West-Europa toeschreef aan de oude Grieken. Zo was Griekenland steeds weer anders.
Voor die voortdurende verandering bestaat nog een tweede verklaring. Grieken­land werd steeds meer onderzocht. Tekst­wetenschappers, oudheidkundigen, archeologen, antropologen, DNA-specialisten: allerlei onder­zoekers houden zich ermee bezig. Zo verwerven we steeds meer data over de oude wereld. En ook daardoor is Griekenland steeds opnieuw anders.
Een antieke cultuur die al eeuwen wetenschappelijk is onderzocht, schets je niet in acht lessen. Je moet selecteren. De docent hoopt echter enkele belangrijke thema’s te kunnen behandelen: de democratie bijvoorbeeld, maar ook de diverse ‘eerstes’, de poëzie van Homeros en manieren om te kijken naar de befaamde Griekse mythen. Steeds zullen we zien hoe tekststudie, archeologie en antropologie elkaar aanvullen en corrigeren.
Tot slot hoopt de docent de wisselwerking uit te leggen tussen enerzijds het veranderende heden, met zijn altijd nieuwe vragen, en anderzijds de ver­werving van data. Tot slot wil hij tonen hoe de bestudering van de Oudheid zélf zich blijft vernieuwen.