Geschiedenis van de klassieke muziek – deel drie

In deel drie van de leergang ‘Geschiedenis van de klassieke muziek’ wordt het einde van barok en rococo toe­gelicht. Rond 1750 ontstond De Verlichting: de stroming waarin het rationalisme centraal stond. De toon­aan­gevende stroming in de muziek was toen wat nu bekend staat als de klassieke muziek, met als belangrijkste componisten Haydn, Mozart en (de jonge!) Beethoven. In de muziekgeschiedenis wordt de muziek tussen (ongeveer) 1775 en 1815 als klassiek bestempeld.
De romantiek is de stroming die als een tegenbeweging ontstaat op de Verlichting. In de romantiek staat het gevoel centraal. De romantiek ontsproot aan een revolutionaire tijdgeest, waarin vrijheidsdrang een belangrijke factor was en werd als eerste in de literatuur toegepast (Duitse schrijvers als Goethe, Schiller, Heine). In de literatuur is het individuele, het eigen beleven dus het eerste te zien.
De belangrijkste en meest bepalende genres voor beide periodes zijn de symfonie­sonate, het strijkkwartet (met daarbij voor wat betreft de vocale muziek het kunstlied) en de concertaria. Daarnaast zijn de opera seria, opera buffa en opera comique, de voortzetting van missen, het oratorium en ten slotte de solo-concerten belangrijk.