Met het oog op Nederlands erfgoed

Nederland telde aan het begin van de negentiende eeuw twee miljoen inwoners en was een ‘leeg’ land. Tegenwoordig wonen er bijna achttien miljoen mensen. Nederland is verstedelijkt, dicht bebouwd en volledig ingericht. Alles is bedacht en vormgegeven, op initiatief van particulieren, overheid en markt, door architecten, stedenbouwkundigen en landschapsarchitecten. Deze cursus biedt inzicht in de geschiedenis van architectuur en stedenbouw van het moderne Nederland. Aan de orde komen gebouwen en ruimtelijke ontwikkelingen in landschap en steden, van industriegebouwen en infrastructurele werken tot overheidsarchitectuur, kerkbouw en herenhuizen, van wandelparken en villawijken tot volkshuisvesting en tuinsteden, van wederopbouwarchitectuur tot bloemkoolwijken en de inrichting van nieuw land. De invalshoek is vooral cultuurhistorisch: welke waarden lagen aan de ontwerpen ten grondslag, welke betekenissen bepaalden hun vorm? De transformatie van Nederland voedde ook de wens tot behoud van sporen uit het verleden. De wettelijke bescherming van monumenten, maar ook de steeds nadrukkelijker gevoelde behoefte om erfgoed een rol te laten spelen in de eigentijdse leefomgeving is verbonden met de geschiedenis van moderne architectuur en ruimtelijke ontwikkeling. De omgang met ruimtelijk erfgoed vanaf de late negentiende eeuw kent een grote dynamiek, omdat ze steeds afhankelijk is van waarden die er aan worden toegekend. De cursus zet aan tot reflecteren op erfgoed en eigen omgeving