Op ontdekkingstocht in een zwart gat

Zwarte gaten zijn sterren die aan het eind van hun leven hun eigen gewicht niet meer kunnen dragen. We kunnen zwarte gaten met het blote oog zien en, sinds de spectaculaire ontdekking in 2015 van zwaartekrachtsgolven, voelen we ze zelfs: bij onderlinge botsingen laten ze het heelal trillen (gemiddeld tien keer per jaar). Sommige zwarte gaten eindigen op het kerkhof: het centrum van melkwegstelsels vol oude sterren. Ze groeien daar aan tot één superzwaar zwart gat, verzameld uit miljarden sterresten.
Het is bekend hoe zwarte gaten er van buiten uit zien, maar hoe zien ze er van binnen uit? Valt dat stuk dat we nooit zullen zien, te begrijpen? Tot nu toe niet, maar er is onlangs vooruitgang geboekt met spannende opvattingen, die reden zijn om er in deze HOVO-cursus weer aandacht aan te besteden. Bijvoorbeeld de gedachte dat er geen binnenkant is, dat ruimte afwezig is en er dus sprake is van een echt gat in de ruimte. Dat lost het hoofdprobleem op, namelijk dat er volgens de kwantummechanica geen informatie in een zwart gat mag verdwijnen. Als er niets is, kan er ook niets in verdwijnen.
In deze cursus over zwarte gaten wordt de complexe materie stap voor stap aan de hand van filmpjes en animaties verduidelijkt.