Wiskunde en Spiritualiteit

Het feit dat wiskundige waarheden absoluut zijn in tegenstelling tot natuurwetenschappelijke kennis, bracht Pythagoras tot het idee dat de beoefening van de wiskunde een spirituele activiteit is die de mens dichter bij God brengt. Daardoor beïnvloed stelde Plato dat de toekomstige leiders van de ideale staat jarenlang wiskunde moeten studeren om hun geest te richten op wat in feite het goddelijke is. De gedachte dat God een superwiskundige is die de wereld op wiskundige basis heeft geschapen is dan niet ver weg. In die geest schreef Galilei dat het boek van de natuur geschreven is in de taal der wiskunde en hij heeft in de eeuwen daarna alleen maar gelijk gekregen. In de loop van de geschiedenis heeft de wiskunde ook vaak op een andere manier een rol gespeeld in een religieuze context. In de levensbeschouwing van grote wiskundigen als Descartes, Leibniz en Newton speelt de wiskunde een belangrijke rol. Spinoza schreef zijn belangrijkste werk, de Ethica, volgens de methode van de meetkunde. Wiskundige metaforen zijn gebruikt om God te begrijpen en religieuze ideeën hebben de ontwikkeling van de wiskunde beïnvloed. Ook de numerologie als een vorm van esoterische waarzeggerij moet in dit verband worden genoemd.